Narodowy Fundusz Zdrowia, w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z wprowadzeniem e-recepty (Dz. U. z 2018 r. poz. 697) uprzejmie informuje o obowiązkach świadczeniodawców, w rozumieniu art. 5 pkt 41 ustawy z dnia 27 sierpnia 2014 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, dotyczących druków recept i unikalnych numerów identyfikujących recepty, wynikających z ustawy Prawo farmaceutyczne:

• Świadczeniodawca jest obowiązany przechowywać druki recept lub unikalne numery identyfikujące receptę przydzielone przez dyrektora oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia, w warunkach zapewniających należytą ochronę przed utratą, zniszczeniem, kradzieżą lub dostępem osób nieuprawnionych.
• W przypadku zakończenia okresu zatrudnienia albo śmierci osoby uprawnionej do wystawiania recept, świadczeniodawca powiadamia niezwłocznie o takim zdarzeniu oraz o niewykorzystanych drukach lub unikalnych numerach identyfikujących receptę (jeżeli są one możliwe do ustalenia), właściwy oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia, w którym unikalne numery identyfikujące receptę zostały przydzielone. Po otrzymaniu informacji, dyrektor oddziału wojewódzkiego NFZ niezwłocznie blokuje przydzielony unikalny numer identyfikujący receptę i zamieszcza go w prowadzonej przez NFZ ogólnopolskiej bazie numerów recept zablokowanych.
• W przypadku zniszczenia, utraty lub kradzieży druków recept posiadających unikalne numery identyfikujące recepty przydzielone przez dyrektora oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia lub unikalnych numerów identyfikujących recepty albo podejrzenia ich sfałszowania lub nieuprawnionego pozyskania, świadczeniodawca powiadamia o tym niezwłocznie właściwy oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia, który przydzielił unikalne numery identyfikujące recepty, przekazując informacje o związanych z tym okolicznościach i numerach tych recept, jeżeli są one możliwe do ustalenia. Po otrzymaniu informacji, dyrektor oddziału wojewódzkiego NFZ niezwłocznie blokuje przydzielony unikalny numer identyfikujący receptę i zamieszcza go w prowadzonej przez NFZ ogólnopolskiej bazie numerów recept zablokowanych.

Podmiot wykonujący działalność leczniczą jako praktyka lekarska jest obowiązany zgłaszać organowi prowadzącemu rejestr wszelkie zmiany danych objętych rejestrem w terminie:

- 14 dni od momentu zaistnienia zmiany (dane dotyczą m. in. zgłoszenia nowych miejsc wykonywania praktyki lekarskiej, nowych form praktyki, aktualizacji danych kontaktowych, dopisania specjalizacji, zawieszenia, wykreślenia praktyki lekarskiej,).

Podstawa prawna:

• ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach,
• rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 grudnia 2014 r. w sprawie katalogu odpadów,
• rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12 grudnia 2014 r. w sprawie wzorów dokumentów stosowanych na potrzeby ewidencji odpadów,
• rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 13 stycznia 2014 r. w sprawie dokumentu potwierdzającego unieszkodliwienie zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych,
• rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 24 lipca 2015 r. w sprawie rodzajów odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych, których odzysk jest dopuszczalny.

Lekarze prowadzący praktyki zawodowe, wytwarzający odpady medyczne, z wyjątkiem praktyk wyłącznie w zakładzie podmiotu leczniczego oraz praktyk wytwarzających jedynie odpady komunalne mają obowiązek:

• prowadzenia ewidencji odpadów na bieżąco,
• składania zbiorczych zestawień danych o rodzajach i ilości odpadów, oraz o sposobach gospodarowania do dnia 15 marca każdego roku za rok poprzedni, do właściwego ze względu na miejsce wytwarzania odpadów marszałka województwa,
• przechowywania dokumentów (przez okres 5 lat), w formie pisemnej lub elektronicznej, potwierdzających unieszkodliwienie zakaźnych odpadów medycznych.

Podstawa prawna:

• ustawa z dnia 27 kwietnia 2001r.- Prawo ochrony środowiska,
• rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 lutego 2014 r. w sprawie wykazów zawierających informacje i dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych opłat,
• ustawa z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce.

Lekarze prowadzący praktyki zawodowe, którzy:

a) posiadają pojazd mechaniczny (osobowy lub ciężarowy), lub
b) korzystają z własnej kotłowni (niepodłączone do sieci ciepłowniczej), lub
c) korzystają z własnego ujęcia wody (niepodłączone do sieci wodociągowej)

mają obowiązek składania zbiorczych zestawień informacji o zakresie korzystania ze środowiska oraz wysokości należnych opłat, wraz z wniesieniem należnej opłaty do dnia 31 marca każdego roku, za rok poprzedni- do właściwego urzędu marszałkowskiego.

Zbiorcze zestawienia przechowuje się przez okres 5 lat. W przypadku jakichkolwiek pytań prosimy o kontakt z urzędem marszałkowskim.

Podstawa prawna:

• ustawa z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi,
• rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 maja 2010 r. w sprawie zakresu, sposobu i częstotliwości prowadzenia kontroli wewnętrznej w obszarze realizacji działań zapobiegających szerzeniu się zakażeń i chorób zakaźnych,
• rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 maja 2010r. W sprawie sposobu dokumentowania realizacji działań zapobiegających szerzeniu się zakażeń i chorób zakaźnych oraz warunków i okresu przechowywania tej dokumentacji.

Lekarze prowadzący praktykę zawodową mają obowiązek przeprowadzania kontroli wewnętrznych obejmujących ocenę prawidłowości i skuteczności:

• oceny ryzyka występowania zakażeń związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych,
• monitorowania czynników alarmowych i zakażeń związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w zakresie wykonywanych świadczeń,
• procedur zapobiegania zakażeniom i chorobom świadczeń zdrowotnych, w tym procedur dekontaminacji,
• stosowania środków ochrony indywidualnej i zbiorowej,
• wykonywania badań laboratoryjnych,
• analizy lokalnej sytuacji epidemiologicznej,
• profilaktyki i terapii antybiotykowej

nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy.

Ocenę przeprowadza się w oparciu o standardy i wytyczne konsultantów krajowych i ośrodków referencyjnych oraz zasady aktualnej wiedzy medycznej. Lekarz prowadzący prywatną praktykę może sam dokonać czynności kontrolnych. Wyniki i wnioski z kontroli powinny być odnotowane w postaci protokołów, przechowywanych przez okres nie krótszy niż 10 lat. Protokoły kontroli wewnętrznej podlegają kontroli organów Państwowej Inspekcji Sanitarne

Podstawa prawna:

• ustawa z dnia 29 listopada 2000 r. Prawo atomowe,
• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 marca 2007 r. w sprawie wymagań dotyczących rejestracji dawek indywidualnych,
• rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 18 lutego 2011 r. w sprawie warunków bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej.

Lekarze prowadzący praktyki zawodowe, używający aparatów rentgenowskich mają obowiązek prowadzenia pomiarów dawek indywidualnych albo pomiarów dozymetrycznych w środowisku pracy oraz rejestrowanie danych w tym zakresie.

Przekazanie informacji wynikających z rejestru musi nastąpić w terminie do dnia 15 kwietnia roku następnego uprawnionemu lekarzowi prowadzącemu dokumentację medyczną pracowników oraz do centralnego rejestru dawek.

Lekarze prowadzący praktyki zawodowe powinni dokumentować system zarządzania jakością. Przez kierownika jednostki ochrony zdrowia jest dokonywany przegląd i okresowa aktualizacja systemu.

Istnieje także nałożony na lekarzy prowadzących praktyki zawodowe obowiązek przeprowadzania, co najmniej raz w roku, audytów wewnętrznych obejmujących m.in.:

a) zgodności procedur roboczych z wzorcowymi,
b) analizy zdjęć odrzuconych,
c) sposób postępowania z podstawową dokumentacją medyczną,
d) częstości wykonywania i wyników bieżących testów eksploatacyjnych,
e) wielkości dawek otrzymywanych przez pacjentów w stosowanych procedurach radiologicznych i porównania ich z odpowiadającymi tym procedurom wartościami poziomów referencyjnych określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, jeżeli takie wartości określono.

Dodatkowo lekarze prowadzący praktyki zawodowe mają obowiązek przeprowadzania testów eksploatacyjnych (podstawowych i specjalistycznych), które opisane są w załączniku nr 6 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 lutego 2011 r. w sprawie warunków bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej.

Ponadto lekarze prowadzący działalność w formie praktyki zawodowej są zobowiązani uczestniczyć w szkoleniu z zakresu ochrony radiologicznej. Certyfikat ze szkolenia ważny jest przez 5 lat.

Podstawa prawna:

• ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Lekarze prowadzący praktyki zawodowe mają obowiązek zgłoszenia ewentualnej zmiany zasad opodatkowania w ramach prowadzonej działalności do dnia 20 stycznia roku podatkowego, którego zmiana ma dotyczyć.

Podstawa prawna:

• ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r.o działalności leczniczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 618 z późn. zm.)
• rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą. (Dz. U. Poz. 739).

Zgodnie z  ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 r.o działalności leczniczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 618 z późn. zm.):

“Art. 207.

1. Podmiot wykonujący działalność leczniczą w dniu wejścia w życie ustawy, niespełniający wymagań, o których mowa w art. 22 ust. 1, dostosuje pomieszczenia i urządzenia do tych wymagań do dnia 31 grudnia 2017 r.
2. Podmiot wykonujący działalność leczniczą przedstawi organowi prowadzącemu rejestr program dostosowania tego podmiotu do wymagań, o których mowa w art. 22 ust. 1, w terminie do dnia 31 grudnia 2012 r., zaopiniowany przez właściwy organ Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Opinia ta jest wydawana w drodze decyzji administracyjnej.”

Podstawa prawna:

"Zmiany w obowiązku posiadania „Regulaminu organizacyjnego”

Od dnia 15 lipca 2016 r. nastąpiły zmiany w art. 23 ustawy o działalności leczniczej, z których wynika, iż z obowiązku posiadania „Regulaminu organizacyjnego” zostały zwolnione działalności lecznicze wykonywane w formie:

1. indywidualnej praktyki lekarskiej wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem leczniczym prowadzącym ten zakład (art. 18 ust 4 ustawy o działalności leczniczej);

2. indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem leczniczym prowadzącym ten zakład (art. 18 ust. 6 ustawy o działalności leczniczej).

Oznacza to, iż pozostałe praktyki zawodowe (art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy o działalności leczniczej), tj.:

• indywidualna praktyka lekarska,

• indywidualna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu wezwania,

• indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska,

• indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską wyłącznie w miejscu wezwania,

• spółka cywilna, spółka jawna albo spółka partnerska jako grupowa praktyka lekarska

w dalszym ciągu obowiązane są posiadać i podać do wiadomości pacjentów „Regulamin organizacyjny”.

Sporządziła Jadwiga Jarząbkiewicz-Górniak

Radca Prawny Bydgoskiej Izby Lekarskiej

Do dnia 31 lipca 2014 r. dokumentacja medyczna może być prowadzona w postaci papierowej lub elektronicznej.

Z dniem 1 sierpnia 2014 r. wchodzi w życie obowiązek prowadzenia dokumentacji medycznej w postaci elektronicznej. Wymóg ten został wprowadzony na podstawie art. 50 pkt 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia (Dz. U. Nr 113 poz. 657 ze zm.), który dodaje art. 24 ust. 1 a ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 159 ze zm.).

Ministerstwo Zdrowia poinformowało o zamiarze przesunięcia terminu obowiązku prowadzenia dokumentacji medycznej w formie elektronicznej na 1 sierpnia 2017 r.

Bydgoszcz, dnia 19 lutego 2016 r.

Udzielanie świadczeń zdrowotnych, promocja zdrowia, a także realizacja zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażaniem nowych technologii medycznych oraz metod leczenia stanowi działalność leczniczą. Działalność leczniczą można rozpocząć po uzyskaniu wpisu do odpowiedniego rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą. Lekarze mogą wykonywać swój zawód w ramach działalności leczniczej na zasadach ściśle określonych w przepisach prawa. Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2015 r. poz. 618 ze zm.) przewiduje, że działalność lecznicza lekarzy może być wykonywana w ramach tzw. „praktyk zawodowych” w następujących formach: jednoosobowej działalności gospodarczej jako:

• indywidualna praktyka lekarska,
• indywidualna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu wezwania,
• indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska,
• indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu wezwania,
• indywidualna praktyka lekarska wyłącznie w przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego na podstawie umowy z tym podmiotem lub
• indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska wyłącznie w przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego na podstawie umowy z tym podmiotem,
• spółki cywilnej jako:
• grupowa praktyka lekarska.
• spółki jawnej jako:
• grupowa praktyka lekarska.
• spółki partnerskiej jako:
• grupowa praktyka lekarska.

Wykonywanie działalności leczniczej przez lekarza w ramach praktyki zawodowej nie jest jednoznaczne z prowadzeniem podmiotu leczniczego. Katalog podmiotów, które są podmiotami leczniczymi w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą został bowiem określony w art. 4 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej i są nimi:

1. przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej (np. osoby fizyczne prowadzące indywidualną działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG, wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej, spółki prawa handlowego, tj. spółki osobowe: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna oraz spółki kapitałowe: spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna),
2. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,
3. jednostki budżetowe,
4. instytuty badawcze,
5. fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej, 6) posiadające osobowość prawną jednostki organizacyjne w/w stowarzyszeń,
6. osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania,
7. jednostki wojskowe.

Podkreślić jeszcze raz należy, że w art. 5 ust. 3 ustawy o działalności leczniczej jednoznacznie określono, że wykonywanie zawodu w ramach praktyki zawodowej nie jest prowadzeniem podmiotu leczniczego. Powyższe rozróżnienie znajduje odzwierciedlenie m.in. w zakresie odmiennych rejestrów, które są prowadzone dla podmiotów wykonujących działalność leczniczą, w zależności od tego, czy działalność ta jest wykonywana jako podmiot leczniczy, czy też w ramach praktyki zawodowej. W odniesieniu do podmiotów leczniczych, organem właściwym do prowadzenia rejestru jest wojewoda właściwy dla siedziby albo miejsca zamieszkania podmiotu leczniczego, natomiast w odniesieniu do praktyki zawodowej lekarza jest to okręgowa rada lekarska właściwa dla miejsca wykonywania praktyki. Kwestia formy, w jakiej wykonywana jest działalność lecznicza ma również znaczenie z punktu widzenia możliwości zatrudniania lekarzy przez innych lekarzy. Dopuszczalność zatrudniania lekarzy przez podmiot leczniczy zarejestrowany w rejestrze prowadzonym przez wojewodę nie budzi bowiem żadnych wątpliwości. Inaczej sytuacja wygląda w przypadku lekarzy wykonujących indywidualną praktykę lekarską, indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską, indywidualną praktykę lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską w miejscu wezwania. Zagadnienie to reguluje art. 53 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. z 2015 r. poz. 464 ze zm.). Przepis ten w ust. 1 przewiduje, że lekarz wykonujący indywidualną praktykę lekarską, indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską, indywidualną praktykę lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską w miejscu wezwania może zatrudniać osoby niebędące lekarzami do wykonywania czynności pomocniczych (współpracy). Dodatkowo, zgodnie z ust. 2, lekarz, lekarz dentysta wykonujący indywidualną praktykę lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską lub grupową praktykę lekarską lub grupową specjalistyczną praktykę lekarską, prowadzący odpowiednio staż podyplomowy, szkolenie specjalizacyjne lub szkolenia w celu uzyskania umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonego świadczenia zdrowotnego, może zatrudniać lekarza, lekarza dentystę w celu odbywania przez niego stażu podyplomowego, szkolenia specjalizacyjnego lub szkolenia w celu uzyskania umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonego świadczenia zdrowotnego. W takiej sytuacji lekarz, lekarz dentysta jest obowiązany do poinformowania organu prowadzącego rejestr o zatrudnieniu lekarza, lekarza dentysty. Przywołanych przepisów art. 53 ust. 1 i ust. 2 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty nie stosuje się przy tym do indywidualnej praktyki lekarskiej i indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej wykonywanej wyłącznie w miejscu wezwania lub wyłącznie w przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego. Mając na uwadze treść powyższych przepisów przyjąć należy, że jednoznacznie niedopuszczalne jest zatrudnienie przez lekarza w swojej praktyce zawodowej innych lekarzy (za wyjątkiem przypadku, gdy lekarz ma być zatrudniony w celu odbywania przez niego stażu podyplomowego, szkolenia specjalizacyjnego lub szkolenia w celu uzyskania umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonego świadczenia zdrowotnego). Wszelkie pojawiające się wątpliwości w tym zakresie mogą zostać usunięte wyłącznie na skutek odpowiednich działań legislacyjnych podjętych przez ustawodawcę.

sporządziła: Radca prawny Jadwiga Jarząbkiewicz-Górniak

Do istniejących już:

• indywidualna praktyka lekarska,
• indywidualna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu wezwania,
• indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska,
• indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu wezwania,
  wprowadza:

• indywidualną praktykę lekarską wyłącznie w zakładzie podmiotu leczniczego na podstawie umowy z tym podmiotem, oraz
• indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską wyłącznie w zakładzie podmiotu leczniczego na podstawie umowy z tym podmiotem.

Wykonywanie przez lekarza działalności leczniczej w ramach praktyki zawodowej wymaga jej zarejestrowania. Organem prowadzącym rejestr praktyk jest okręgowa rada lekarska właściwa dla miejsca wykonywania praktyki. Praktyki lekarskie zarejestrowane przed dniem wejścia w życie ustawy, tj. przed 1 lipca 2011 r. mogą na podstawie art. 208 ust. 2 ustawy, działać na dotychczasowych zasadach przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. tj. do 30 czerwca 2012 roku.  

Rozpoczęcie prowadzenia jednej z w/w praktyk może nastąpić jedynie po uzyskaniu stosownego zaświadczenia wydanego przez Okręgową Izbę Lekarską i po uzyskaniu wpisaniu praktyki do rejestru.

wymiary tablic:   60 x 40 cm,    40 x 30 cm,    30 x 20 cm

Członków Bydgoskiej Izby Lekarskiej w Bydgoszczy obowiązuje uchwała Nr 29/11/VI Naczelnej Rady Lekarskiej z 16 grudnia 2011r. w sprawie szczegółowych zasad podawania do publicznej wiadomości informacji o udzielaniu przez lekarzy i lekarzy dentystów świadczeń zdrowotnych. Opinia prawna w przedmiocie ograniczeń reklamy i informowania o zakresie i rodzaju udzielanych w praktyce lekarskiej świadczeń lekarskich znajduje się poniżej:

Opinia prawna dot.reklamy Pobierz